Kanının rengi mi bu söyle bülbül;
Yaprağında gözyaşımdan şebnem
Nazlı nazlı açıyor Kırmızı Gül.
Kırmızı Gül’ün mizacı kan’dı
Bülbül can verdi gül kana kandı.
Bir gül bir sevda, bir can demekti
Gül sevdasında bülbül yalnızdı, tek’di
ޞafağın kızıllığı utandı gülün alından
Utandı gökkuşağı.. Ve eğildi öptü
Yerde cansız yatan bülbülün alnından.
Aşk demek oldu o gün Kırmızı Gül.
Sevda koktu, şiir koktu binlerce yıl…
Ve bülbül kanından renk,
Ömründen ömür kattı.
Düştü sonra dibine gülün
Ebede değin yattı…

Urfa – 1998