Kabuğunu kaldırır gibi aşkın
Göğünde eksiliyorum
Hiç dize de dökülür müymüş kollarından insanın
Anlamıyorlar mı ne
Bense uzun uzun içinin balkonlarını öpüyorum…
Çocukca bakıyorlar yüzüme
Sevmek için önce kırmızıya boyanmak gerekmiş
Hem kim öğretti ki bunu bana
Gözlerini ters çevirip yağmuru iste diyorlar
Ben ‘bukebarane’ diyorum, ben ‘bukebarane’
Yağmurumuza karışıyor tanrının gözyaşları…

Sessizce çarmıha geriliyorum…

* bukebarane: Kürtçe’de yağmur gelini