Kaçıncı kez aynı şeyi düşünüyor
Özlüyorum
Sarı saplı bir bıçak var düşümde
Ormanı kesiyorum
Sonra dolaşıyorum toroslarda
Torosların eteğinde

Bir pınardan su içtim
Su soğukmu bilmiyorum
Bir traktör gördüm uzakta
Bir bulut kaydı yerinden
Topal bir karınca
Karınca kararınca
Yüklenmiş ekmeğini
Sürüklüyor bir yere

Ağaçlar arasından geçtim
Güneş sıcak
Gün bitimine çok var
Çok var ekmek yememize

Bugün yalnızım
Kaçıncı kez aynı şeyi düşünüyor
Özlüyorum
Özlüyorum özlemesine ama
ޞu dağı şu taşı şu kuşuda
Özlüyorum

Çok sık aşık oluyorum bu sıra
Nedense aynı kıza
Yeni açmış bir çiçek var
Düşümde
Sevdiğimmiş gibi öpüyorum
Usulca
Utanıyor, kırmızıdan sarıya dönüyor rengi

İşte şimdi burdayım
Burda şu kırda yani
Bak şu kaplumbağayı ben gördüm
Ben öldürdüm şu dağ faresini
Benim incindi yüreğim

Akşam alaca akşam
Sokak, bir gece lambasının aydınlattığı sokak
Tek bir sokak
Düşümde değil gerçekte
Gerçekte dokuz çocuklu aile
Saman sarısı çocuklar
Onuncuyu getiren gebe kadın gerçekte
Cılız bir eşek
Verimsiz inek
Videosu bulunan gece kahvesi gerçekte

Yoruldum bugün
Ay ışığı, mavi gözlerim varmış gibi
Gülümsüyor yüksekte
Yatıyorum
Gece
Doğurmakta olan bir ineğin
Acılarını duyar gibi oluyorum

Bugün dönüyorum
Yol ayrımı
Otobüs kamyon taksi bekliyorum
Tepesi karla kaplı dağı seyrediyorum

ޞimdi yalnız değilim
Güneşten saklanan insanlar var çevremde
Kilometre kilometre
Yollar yollar
ޞoför muavini bagırıyor
“geçmiş olsun beyler”
Daha bitmeden birisi
Başlıyor diğeri

Dün gece az uyudum
Kulaklarımda tren sesleri
Gözlerim yollarda

ޞimdi akşam oluyor
At koşturmuyor insanlar sokaklarda
Yağmur yağıyor
Bir otobüs bizleri yutuyor o gece

Davul zurna türkü şarkı
Yaşadım diyebilme çabası
Gerisi
İki tek cin yanında mezesi
Sabah olmuyor sabahı getiriyor birisi

Karşıda
Yeni elbisesini giymiş
Bir köylü kızı
Davul zurna birkaç ihtiyar
İki traktör yol gösteriyor bize

Bugün yalnızım…
Düşümde köyde dolaştım
Akan suyu seyrettim
Dağlar yabancı gelmedi bana
Halay çekenleri gördüm uzaktan
Girdim aralarına
Karnımda öyle açki
Öyle açki bu insanlar insana
Toprak yemiş ekmeğini insanın
Kaymış toprak,sürmüş atmış öteye
Giden gitmiş kalmış bunlar geriye

Sabah akşamı kucakladı
Çaldım günden birkaç saat
Daldım gittim uykuya

Dönüyoruz bugün…
Dönmeyenler var daha
Daha güneşin doğuşunu
Dağların arkasından izlemek isteyenler var
Sürmek isteyenler var toprağı
Ve sevdiğine
Elektirik ışığında bakmak isteyenler var

Gündüz yollarda durduk
Tarlalarda halay çektik gönlümüzce
Bir çocuk öptüm
Bir çiçek öptüm
Bir de sevdiğimi öptüm
Düşümde.

Bugün yalnız değilim..
Topal ali kör memet benimle
Benimle pencere, duvar ve kitap
Benimle yollar şiirler
Makineler lastikler
Köyler benimle kentler benimle
İnsanlar benimle
Saçımın telinden
Ayak baş parmağıma kadar
Bedenim benimle
Su benimle sel benimle
Bugün yalnız değilim.

02.06.1988