Bizler
Ne zaman ki küçük çocuklar karıncaları ezmeyecek
O zaman büyüyeceğiz
Gökyüzü o zaman sevecek şeytan uçurtmalarımızı
O zaman kollarını sonuna kadar açacak bize ilkbahar

Dostlarımız var kılıçtan keskin
Ağaçlar gibi dostlarımız var, asırlık
İnsan!
Hayatta başını omzuna koyup ağlamak da var dostunla
Ekmeğini kestiğin bıçağı sırtına saplaması da var dostunun

Sonra yalnız kalmak var, yapayalnız
Telefonlara sarılmak var çaresiz, kitaplara kapanmak
Gece vakti yağmurda çırılçıplak üşümek, şarkı söylemek
Bir yudumda bir fincan Liban kahvesi içmek
Düşmek var yere, çamurun içine, yüzükoyun

Sevdalar
Ne zaman ki kirletti benliğini
Biz kahpe dedik onlara o zaman
O zaman kırıldı kanatları aşkın
Ben yüreğimi alıp başka bir diyara göçtüm…