Melekler örüyor saçlarını sevgili
Dudaklarıma konan bir buse
Adına yakarmak kaldı nedensiz
Sesinden öte bir ses kaldı sevgili
Melekler örerken saçlarını

Acına hasret kaldım sevgili
Acına,
Sayarken düşen sarı yaprakları
Ve tükendi derken bütün söylenmişler
Yalnız susmak kaldı sevgili
Hasret kalmışken acına

Ölüm yaşayanlara kaldı sevgili
Mezarlardan yükselirken hayat
Uzatsan ipekten dokunuşunla parmaklarını
Zamanın derinlerine
Ölümle yaşayanlar kaldı sevgili
Ölüme sevdalananlar

Gözlerinde güneş destelenmiş sevgili
Karanlıkların içinde ararken güneşi
Adın takıldı aklıma
Ve güneş adında, adın gözlerinde
Aynalardan yansıyan ışıkların ötesinde
Sevgili,
Gözlerin güneşti destelenmiş

Bir avuç toprak kaldı sevgili
Uzatırken ellerimi aşkına
gül diye diken takıldı toprağa
Aşkın suya yazılmıştı, kırmızıya
Tutundum toprağa aşkın adına
Sevgili toprak bana yazılmıştı.