A.Gül’üme

Koşturuyor, olur olmaz işlere!
Haciz koydu, hayallere-düşlere!
Benim aklım ermez, böyle işlere!
Fazlaca sevmeye gelmedi bu kız!

Ne yapsam, ne etsem, bağlayamadım!
Birikti gözyaşım, çağlayamadım!
Belli ki, kalbini dağlayamadım!
Nedense, salt benim olmadı bu kız!

Alınıyor, ufacık bir sözümden!
Gece gündüz ayırmadım gözümden!
O’nu kimse çıkaramaz özümden!
İlâhi bir çiçek, solmadı bu kız!

Ölümüne sevdim, daha ilk günden!
Aşkım daha büyük, önceki günden!
Bir dinsiz edermiş insanı dinden!
Pişirdim pişirdim, olmadı bu kız!

50.şiiri yazdım sonunda,
Muma döndüm, eriyorum önünde,
Hayat buldum, gamzesinde, beninde,
Sardı zor günümde, salmadı bu kız!

Karşı çıkmaz O, İlâhi yazıya!
Taş çıkartır, nice pembe diziye!
Bir baktım da yedi aylık maziye,
O kadar vefasız olmadı bu kız!

Arif’im, kıyamam ben, A.Gül’üme!
Onunla birlikte varım ölüme!
Benim olsun, razıyım ben zulüme!
Aklımı, boşuna almadı bu kız!

Anamur – 09.03.2006