Her gece selamsız gelen düşünce
Beynimi törpüler hem de zalimce
Mehtap kaybolup da şafak inince
Ben halâ gerçeğe hasret beklerim

Gecenin bir izi kalır odamda
Gölgeler oynaşır gezer kafamda
Yalnızlık duyarım kendi dünyamda
Korku ile büyür göz bebeklerim

Bu kaçıncı mevsim bilmem hangi yıl
Yıllara emir var hizâdan sayıl
Yeter uyuşukluk sen beynim ayıl
Doğrulun içimde siz gerçeklerim.