…
Ve; yakınlığın çoğalmadı hiçbir gece.
Durgun eğilmiş başımı bıraktığımda ellerine,
kâbusları düşlerimden çıkaramadım.
Karanlıkları kovduğumda sensizlik çöküyor üzerime.
Ayrılıklar geçmişin sevdalarına rüzgardı.
Ki; rüzgârların kırılan sesini de duymadın.

Ve; uzaklığın eksilmedi hiçbir gece.
Yüreğimi koyup yolladığım güllerinde,
unutulmuş gözlerim, kalbimin sesi vardı.
Kapım da, pencerem de açıktı görünmelere.
Gelişin ruhumun toprak hali olurdu.
Ki; çorak olmuş halimi de çiğneyerek geçtin.

Ve; bu günlerim bitmedi hiçbir sabah.
Yollara düşmüş sabır yüküme,
eklenen yılların sakalımdan uzadılar.
Aşkımızı yaşatan güç direği yaptın beni.
Haziranı yollamıştım bizi dengede tutsun diye.
Artık hiçbir haziran yollamayacağım.
Ki; bu kaçıncı hazirandı senden sonraki ey sevgili.

Ankara