Sabahın o tatlı serinliğini
Hiç mi yaşamadın buluğdan beri
Uykuda geçirdin bu kadar fecri
Bilmedin uykunun derinliğini

Kuşluk vakitleri yıkandı yüzün
Ufkun alacası kandırdı seni
Camına tırmandı devedikeni
Çiçek açmasını bekledin güzün

Öğle sıcağında yola çıkılmaz
ޞu kafatasımız buzdolabı mı?
Tecrübe ettiğin sur kalıbı mı?
Kaç kez tekrar ettin yine yıkılmaz

İkindi gölgesi olsa da ömür
Gün batar üstüne, durduramazsın
Hiç mi attığını tam vuramazsın
Gözünü diktiğin geceye yürür

Yarasalar ile dolu ortalık
Akşamın hüznünü atayım derken
Kanı görmedin mi senden emerken
-Bu gidişin sabahı yok, olamaz-
İliklerimize doldu karanlık