Belki toprağın mateminde bir yağmur
Ya da yaprakların dansını ima eden
Kimi zaman kumruları, ve kimi zaman da
Kuzuları bile coşturan bir ses bu. . .

Bu o türkünün sesi.

Allı-duvaklı gelin giderken bu türküyle,
Hatta Fırat’tan geçerken bile
Bu türküyle uğurlanmıştı,
Eş-dost da bu türküyle selamlanmıştı.

İşte bu o türkünün sesi.

Bir Ankara havası vardır heyola!
“Çiçek Dağı” da bir başka hava,
Yöre yöre uzanır dillerde
Her yörede kendi öz tadında.

Aşıkların dilinde, sazın telinde,
Rüzgarın sesinde, kuşların bestesinde,
Dallardan yapraklar düşercesine
Sazımın teline dokunmasam bile. . .

Ben hep o türküyü duyarım,
O memleketimin türküsü.

26.05.1999