bir duman var sokakta
herkesin kafası bulanık
bir adamı yaktılar sureti pek karanlık
kendine olamazdı tanık
yüzünü aydınlatamaz
sokak lambasındaki kuvvetsiz ışık
yalnızlığını paylaşamazdı bu aşık

şimdi yatıyor kaldırımda
bütün vücudu yanık
bu davada bir bu sokak
bir de kendisi sanık

kaldırım uzağında avare ceketi
cebinden çıktı hazin vasiyeti
kimse anlayamadı vaziyeti

döktü kafasından bir kutu benzini
bir kibritle kararttı yüzünü benzini

bu sokaktaki son nöbeti
tutuşmak mıydı hayatın diyeti
yalnızlıktan kurtulmak mıydı niyeti
hiç yok muydu kendine merhameti

onu ölüme sürükledi sefaleti
belki de sevdiğinin kahpece ihaneti
sinsice gösterdi kendini vahşetin alameti
bu adam çaresizce aradı adaleti

bulamadı başka yoktu çaresi
derdine derman oldu ateşin haresi

sonsuza kadar yaşasa bile
bilinmeyecekti kıymeti
intiharla sildi aklına hükmeden mihneti
kabul etti şeytandan gelen daveti
bu adam ölümde bulmuştu selameti.