Ne çok bozkırlar yeşerir yüzünde
Bostanlarına su yürür gülmelerinde
Bir çocuk ağlamasıdır hüzünlerin
Ben senin mevsimlerini sevdim
En çok da gizemlerindeki baharı sevdim

Seni uykum kadar sevdim
Seherini sevdim
Yalnızlığındaki masumiyetini
Yüreğindeki sevebilme katını sevdim
Ben senin hayalindeki koydaki maviliklerdeki yatını sevdim
ޞifa nakışındaki bakışını sevdim
Seni sevdim
Seninle kendimi de sevdim