Bu benim ilk yalnız kalışım,
İlk gurbet ellere düşüşüm,
Kendimle savaşımın yıl dönümü,
Hasretim gizli efkarım içine dönük,
Ben ise korkulara sevgi salgılayan tek savaşçı.
Koku nedir çile ne bilmezdi benim yüreğim,
Sen çıkmadan önce tabi,
Özleminle yaktın beni, sonra da canlı canlı!
Kavurucu sıcaklık yaktı göğsümü,
Dayanmaya çalıştım ben her ölüm anında,
Beynimi kemiren bu duygusal çelişkilere bir son vermeye çalıştım,
Belki başardım belki de umutsuzluğa yenildim,
Direndim ama gayret ettim yıkılmamak,
Aldanmamak için özlem denilen sancıya,
Sen de yoktun yanımda,
Halbu ki sadece sen sarardın beni kollarına,
Sen okşardın saçlarımı,
Mavilerimizi paylaşırdık seninle,
Hayatımızı satmıştık her ikimiz de birbirimize,
Bağlı kalacağımıza söz vermiştik,
Tek sen değildin beni yıkan,
Anam da beni yalnız bırakıp gitmişti buralardan,
Hasreti hep içimde bir çocuk gibi;
Gece gündüz ağlar oldu,
Susturamadım içimdeki bu feryatları,
Belki de gücüm yetmezdi bu çelişkilere,
Donuk hücrelerime ben seni yazardım oysa geceleri,
Bülbülün feryatları vokal olurdu gözyaşlarıma,
Birlikte söylerdik en içten en güzel şarkıları,
Yıldızları sayarken sen olmalıydın yanımda,
Bu hasret sürgünlerinde beni yalnız bırakmamalıydın,
Hayat boyunca eksik etmemeliydin gülücüklerini benden,
Ayazlarda elimden sen tutmalıydın,
Sadece sen dokunabilirdin gözlerime ellerinle,
Bırakmamacasına sarılmalıydık,
Ne de güzel olurdu değil mi?
Ama sen mahfettin bütün bu güzel günleri,
Nasıl da kıydın sen bu taze sevgiye,
Kimseler göz etmesin diye ben saklardım sevgimi herkesten,
Sen başkaydın benim için,
Rüyalarımın prensesi hayatımın anlamıydın sen,
Özgür bir kuş gibi hissederdim yanındayken senin,
Ruhumu sana teslim eder gözlerinde yüzerdim,
İçimde burukluk olsa da,
O güzel gözlerin solmasın diye söylemezdim de sana,
Ama bana yaptıkların…
Yıktın gittin sen beni viran kıldın hapse mahkum eyledin,
Karar kıldın hemen cezamı yazdın deftere,
Bilemezdin asla tahmin edemezdin seni ne kadar sevdiğimi,
Bulutlar bile ağlardı bana bu yalnızlığıma,
Geceleri hasretin daha bi çökerdi omzuma,
Yüklenirdi hep bana hep yalnızlığıma,
ޞimdi ne sen varsın ne de o güzel günlerimiz,
Bitti herşey yine sensizim,
Yine bir başımayım,
Ama umudumu yitirmiş değilim,
Hani sen de derdin ya “güçlü olmalısın” diye,
Evet güçlüyüm hala ayaktayım,
Ölmedim, yenilmedim hayata,
Aşka dair ne varsa attım kalbimden,
Lüzumuna ihtiyaç duyardım arada sırada ama,
Sevgim tünemişti,
Artık lanet eder oluyorum seni sevdiğime seni ilk öptüğüm güne,
Keşke bağrıma kor alevleri yükleseydim de,
Sana aşık olmasaydım diye pişmanlıklarımı duyuyorum,
Volta atıyorlar pişmanlıklar denizlerimde,
Efsunkar gülüşüne bir yenisi daha ekleniyor,
Ben yeni sevdalara yüzüyorum,
İster gel ister gelme,
Bu gemi herkese açık,
Sevilmenin kıymetini bir gün anlayacaksın,
Ve gözlerin yine beni arayacak,
Vuslat diye aranır olacaksın,
Ama ben olmayacağım yanında,
Kendin ettin kendin buldun,
Allah’a emanet ol!

15.02.2002 09:05