Bir şafak vaktinde uyandığında fark edersin her şeyi,
Aslında kimsenin seni sevmediğini,
Bir de bilmediklerini kıymetini…
Fark edince söversin sana özgü nazikliğile,
Hayata,
Dünyaya,
Kâinata,
İnsanlara…
Sövdükçe sövesin gelir,
ޞu sevmediğin insanlara…
Çok emek vermişsindir,
Çok çaba sarf etmişsindir,
Ve hepsi şimdi bir ayak altında ezilmektedir,
Çiğnenmiştir…
O emeklerinin hepsi;
Boşa gider…

Belki sen de boşa gitmişsin,
Ziyan olmuşsundur,
Bunu bugün bilemezsin,
Belki yarın!
Ama geç olacak o zaman,
Sen hemen öğrenmelisin…

Eyüp – 12.04.2007