Hep ümit verdin sözlerinle,
mutlu geleceğe yakın olduğumu sandırdın bana,
kalbimden geçen o temiz ve saf duyguları,
geleceğin akıntısına bırakmıştım,
güzelliğin kalbimi cezbetti,
o güzel sözlerin ruhumu sana hapsetti,
ama bilemezdim art niyetsiz duyguların boşa olduğunu,
göremezdim senin gözlerinle kendimi,
ben sana kalbimin gözü ile baktım,
sen sadece benim gözümü boyadın,
sahte sözlerle beni kandırdın,
hani küçük bir çocuğu kandırmak çok kolaydır ya;
art niyetsiz saf ve temiz duyguları kandırmak da o kadar kolay,
bir sana bağladım umudu,
peşinden her yere sürüklenecek kadar,
bir sana tebessüm etti kalbim,
yeni doğmuş bir bebeğin annesine ilk tebessüm ettigi an gibi,
bir tek senin için açıldı kalbim,
cennete açılan kapılar gibi ardına kadar…
Ama artık zincir vurdum kalbime,
kilit vurdum ödülüm olan cennete,
varsın olsun acılar ve belalar benim,
ben yine de severim, cennet olsun kederim ama,
karşılıksız sevgi yine de beslerim,
yine bir ömür peşinden giderim,
ama yalnızca seyahat ederim,
aşkını tamamen kendi kalbimden silerim,
kara toprağa duygularımla beraber gömerim.

Ankara – 04.09.2004