Bu ülke ki gâzîler şehîdler diyârıdır,
Bütünüyle bize cedlerin armağanıdır.
Cennetleri andıran bağ ve bahçeleriyle,
Ovası obası zümrütten tepeleriyle;
Muhteşem geçmişin değerli yâdigârıdır.

Yâkut sütunlar üstünde fîrûze kubbeler,
Dört bir yanda şâha kalkmış gibi minâreler;
Hiç eskimeyen bir manâ ile hâlâ süzgün,
Gökte yıldızlarla mahyalaşan o şanlı dün
Ki sönük bir rüyâdır yanında efsâneler…

Ne şarklı İsfendiyâr ne garbın
İskender’i, Hayâl edememişti bu dünyâyi hiçbiri…
Âlem henüz karanliklar içinde yüzerken,
Ermiştik uhrevî aydinliklara çok erken…
Ve seyrediyorduk buradan tâ öteleri

ޞimdi hazân vurmuş bu lâle bahçesinde biz,
Ümît ve inkisârla yutkunuyoruz sessiz…
Hülyâlarimizda bir yeni şafaklar çagi,
Her gün daha aydinlik görüyoruz varligi;
Ihtimâl ki bir gün bizler de dirilecegiz…