Ateşin böylesine mahzûn
böylesine pervâsız saklanmadığı
gece yarılarında
üveysî seslerin derinliğinde
peri güzellerinin ninnisiyle büyüdük

ateşinde ısınamadığımız gün aşkın
öksüz çiçeklerin dilinde ezgi
na’atlerde hüzündük

biz zaten ezik sevdalarımızı
bir ömür
sabâlarla sahrâlara düşürdük

ateş yine böyle yanıyor
bahardan bereket akıyordu
dereler
gönlümüze serin dualar okuyordu

biz ölüme yanmıştık
ölümüne ” Bezm-i Elestte “
bir “ Dürr-i Yetîm “ yanmıştık.