Beni benden alıpta
O uzun karanlık gecelerin
Gözyaşlarımla yalnız kaldığım
Belki beni tek dinleyen
O dört duvar arasında
Bırakıpta gittiğin anlarda
Ben yine hep seni düşledim

Ben umudumu kesmeden çabaladıkça
Sen benim ayağımı kaydırmaya
Yaptıkça yaptığından zevk alan
Huysuz, yaramaz bir çocuk gibi
Arkamdan kahkahalar atarak baktın

Yinede doymadın sen çürütmeye
Bir buzun erimesini seyrederkenki
Meraklı bir çocuk gibi
Beni anlamadan sadece izlemeye
Doymadın, doyamadın aşkım

ޞimdi seni unutmak için
O saniyesinin geçmesini istemediğim
Dakika ve saatleri unutmak için
Seni ve hatıralarını önce kalbimden
Sonra da tüm benliğimden sökmek için
Yazıyorum işte buraya
Sen artık bittin benim için!

İstanbul – 15.11.2006