Gözlerim bile dönüyor bu karanlıkta.
Başım, zaten hiç eğilmedi önüme
Yavaşça geçtim üstünden gecenin
Farkına varmadan üfürdüm yaprakları,
Gelip geçmez dumanları tütsü sanıp
Elimi açtım yarısı savruk geceye
Öyle sevdi ki bu yıldız karanlığı
Hiç uzak olmadı, düşmedi, kaymadı
Kaymadı yokluk çölüne
Kader nedir bilmedi, cevher bildi kara saplı bıçağı
Yaprakların en aydınlık kısmını sevdi,
Habersiz dallara ihanet miydi bu gözler
Düşüncesine aldırış etmek hiç değildi
Dünyaya bir daha gelse bu yürek
Sevip, en deli zamanında sonbaharın
Yağmur olup düşerdi yine omuzlarına sevdanın.
Elsiz kolsuz olsam da bu bedende
Rüzgârlardan aldığım payımı es geçmezdim.
Kumbara olur biriktirdiğim sevinçlerim
Kasırga olsa kiliti bu düşlerimin
Girdabında boğulsam bu ıssız dövüşlerin
Unutmak mümkün mü sana kaybolduğum geceleri
Yaşarım hepsini şimdi gibi
Gülüşüne bir de olta atarım
İşte böyle yaşarım ben bitmez dediğim geceleri;
Yine o günlerden biri
Senin olmadığın, bilmediğin bir anda kayboldum
Hiç elini değmediğin, sihrini bulaştırmadığın damarlarıma geçiyorum gözlerimi
Kan mı çıkar yoksa can mı, umur etmem
Ne gelirse başıma sevmekten gelmez mi zaten