Çakır keyifti; ama o yoktu:
Hangi musibetin altına yatmıştı kaltak.
Orospu mu? Sürü sepet; pezevenkler kadar çok!

Yakasına yapıştı biri, aldı götürdü onu
Bir başka biri bekliyorum dedi; bekletmedi
Elinden tuttu yine biri, hadi, dedi
Ne yapabilirdi ki?

Merdiven başında dikilen biri, biri…
Öp beni de, dedi.
Dolandı beline, tam öpecekti:
Bir tokat indi suratına şakkadak!
O biri birinin.

İtti eliyle biri birini; defol, dedi o kaltak!
Neden yaptı bunu,
Pozisyonu farklı mıydı ki kendisinin,
Yoksa sevdalı mıydı çakır keyif adama?

Çakır keyif adam vedalaşmadı,
Arkasını döndü gitti.

Sokaklar sıcaktı, yatağı soğuk
Üşüyordu çakır keyif adam
Çok üşüyordu; Deniz gibi!

İzmir – 1963