Filistin’e

Bir insan var imiş yeri yok
Yurdu da
Bir de çocuğu varmış
Ağlarmış, semaya bakarak
Yalvarırmış
Ölüme gül atarmış
Maviye hasretmiş
Güneş ona uzakmış
Acılar da yakın
Elinde bir taş varmış
Sahici ve büyük
Fırlatırmış vatanının
Despotlarına
Bir çocuk varmış gözleri yaşlı
Ağlarmış elinde taş
Fırlatırmış despotlara
Ve bir gün
Yığılırken toprağına
Babasıyla…
Yüzünde sevinç
İçinde gurur
Yaptığı işin sevinciyle
Ölürmüş, ölürmüş, ölürmüş
Bu yerin adı Filistinmiş
Despotun adı İsrail
Bu hikaye hiç bitmezmiş
Biterse
‘Hiç çocuk kalmadı’ demekmiş.

KKTC – 22.05.2004