Bu sabah bir yarım eksik sanki yine,
Yelkovan akrebi kovalıyor, ben yelkovanı..
Her düşüşte dönüyorum başladığım yere.
Zamanı yakalamaya çalıştığım her anı,
Bir düşüşle sonlandırıyorum her seferinde..
Sadece başım ağrıyor, sadece düşünüyorum.
Dışarıda yağmur yağıyor, ben üşümüyorum.
Hedefim, başlangıcım, uğraşım, sonum.
Hani ayaklarım yerde ama nerde benim yolum?
Paranoyak dostluklarımız bir parça çikolatadan daha mı değerli?
Ya da yalnızlığımızı acıtan bir şarkının tadını başka ne verebilir ki?
Para, aşk, huzur, güven, güç, seks, sevgi?
Ben başkalarını yönlendirecek kadar güçlü biri değilim.
Belki çok akıllıyım, belki deliyim.
Ama insanlar anlamaz her zaman sizi.
Kimsesizliğinizi, sessizliğinizi..
En iyi duvarlar anlar,
En iyi yağmur anlar,
En iyi kağıtlar…

İstanbul – 31.10.2006