Hiç kötülük yoktu aslında içimde,
Acılar çektim hep türlü biçimde,
Gömdüm yüreğime sevgini son gidişinde,
Bir varmış, aslında hiç yokmuş.
Ağladım kalkan cenazemin ardından,
Ölüm değil ayrılmak zordu yanından,
Değerliydi senin canın kendi canımdan,
Bir varmış aslında hiç yokmuş.
Ayrılırken yaktı içimi kahpe gülüşün,
Bir gün anlarsın gereksiz dönüşün,
Kim sever benim gibi dur bir düşün,
ޞimdi anladım bir varmışsın, hiç yokmuşsun.

Ankara – 20.11.2005