Eğitime Adanmış Ömürlere

Kadir öğretmen
karayağız incedalan yakışıklı
Türkçesi güzel yazısı güzel aritmetiği güçlü
yirmi üçünde tığ gibi delikanlı
ve babacan
yerinde döven
zamanında seven
kerrat cetvelini en tez ezberleten
en güzel milli bayram
ve 10 Kasım şiirlerini öğreten
ilk yavrukurtu şekillendiren
ilk trampeti ilk boruyu çaldıran
ne has ne güzel ne çalışkan
bir öğretmendi köyün ilkokulunda

beş sene ışık oldu
kimisi bitli
kimisi sidikli
yırtık pabuçlu yırtık önlüklü
kirli yakalı ve sümüklü
yarık elli pis tırnaklı
çoğu yağlıklardan dikilmiş çantalı
silgi ve kalemleri
dikiş ipliğiyle boyunlarına asılı
utangaç sessiz ve ölümüne saygılı
öğretmenlerine ve büyüklerine
ama çoğu zeki
bir o kadar yoksul
orta halli birazı
pek azı
zengin çocuklarının köylü karanlığına

tek kusuru içkisiydi
talihsizliği köycülüğü
ve suçu TÖSçülüğü

bir yarıyıl tatilinde tayini çıktı uzak bir yerlere
çocuk beyinler kavrayamadı o zaman
veda konuşmasını
ülkenin geleceği olmanın anlamını
-yerli malı kullanmalı-yı
yurda ve Cumhuriyete sahip çıkın
Ata’yı sevin
demokrat ve halkçı
devrimci evrimci gelişmeci
ve milliyetçi olun-u
ve sevgili öğretmenlerinin nereye niye gittiğini
ama peşinden gözyaşı döktüler
elini öpüp uğurladıktan sonra
bilmiş gibi son görüşleri olacağını
ve Kadir öğretmenin en güneş çağında
en verimlilikte
en çiçekken öğreticilikte
yirmisekiz yaşında öleceğini
sürgünde

Adana – 1989