Eskinin bilinen,
ޞimdinin köhnemiş sokaklarında
Yürüyorum yosun tutmuş meyhanenin duvar kenarlarında
Bir duvar var, bir de ben;
Ya sen nerdesin!

Çiğ düşmüş çimenlere
ޞafak vaktinin ürkütücü ayazı
Ezan sesi gelmekte derinlerden.
Bir o ses var, bir de ben;
Ya sen nerdesin!

Bir çay ocağı var sokağın başında
Ben yaklaştıkça o uzaklaşıyor benden
Sarhoşluğumla alay ediyor yoldan geçenler
Bir yabancı tutuyor elimden
Ya sen nerdesin!

İnsanlar koşuşturmakta etrafa
Ben ise çay hala çay bardağının
Bekliyorum belki geleceksin diye
Bir kadın geliyor yanıma
Bir kadın var karşımda, bir de ben;
Ya sen nerdesin!

Yine yürüyorum yosunlu taşın kenarına!
Oturup düşünüyorum…
Sessizliğim yükseliyor bütün boş konuşanların arasından
Gözlerim kapanıyor, dalıyorum hayallere…
Bir hayalim var, bir de sen;
Ya ben nerdeyim!