Ecel kapıyı çalınca
Duyulmadık bir şarkı
Fısıldandı kulağa
Kâh oturdu kâh kalktı kalb
Ecel teriyle titredi bir an
Ve çaresizce kalakaldı o an
Titreyiş çıkardı ruhu arza
Vücut çok inledi arkasından
Ve anlayıp birdenbire acı gerçeği
Yığılıp bir kum misali
Kalakaldı ulu orta
Kapanmadı gözler isyan edercesine
Bir yel esti de götürdü beraberinde
Arkadaşlık olsun diye.

21.08.2000