zehir çiçeğine

Göremiyorum eskisi gibi yeşili ve bozkırı
Ne dağ zirvelerine takılıyor gözlerim
Ne de sinirleniyorum geç gelen dolmuşa
Fotoğraf kareleri ıslanmıyor yağmurlarla
Analar ağıt yakmıyor oğulları sağ iken
Mutlak bir duruşla aynı istikamete bakarken yorgun gözler
Sisler kaplıyor tüm hayallerimin kurgusunu
Aynada saçlarımı taramıyorum dişleri kırık tarakla
Güneş batarken bir türkü serinliği kaplıyor içimi
Ve her gün doğarken bir gün ölüyor.
Bir ömrün içtiması biterken bir yastıkta
Yağmurlar boşalıyor biçare gözlerden
Gökyüzü kan kokuyor ve sen
Ömür şarkımın vazgeçilmez nakaratı dökülürken
Ölüme susamışken sana kanıyorum…

Burdur – 13.03.2004