Hayat dediğin kısa metrajlı bir film,
Ne dünyaya gelirken sorarlar sana
Ne de alırken Azrail canını “gelmeyi düşünür müydün?” diye;
Yolu yok gelecek, görecek ve en nihayetinde gideceksin;
Ama bu mecburiyetin içinde yaşamayı bilmelisin olması gerektiği gibi;
Ne eksik, ne fazla;
Haddini bileceksin,
Yaşaman gerektiği kadarını yaşayıp, fazlasına hacet etmeyeceksin,
Elbette sevip sevileceksin,
Ama en önemlisi kıymet bileceksin;

Boş işlerle uğraşma,
Sen sen ol sakın kalp kırıp ah alma,
Bir çiçekten bal alıp diğerine atlama,
Yok yere can yakıp, kimseyi ağlatma,
Seviyorum deyip iki gün sonra kaçma,
Onu bunu dolandırıp ortalıkta dolanma,
Sevgi çal, mutluluk çal ama kimsenin malına göz koyma,
Yalana, riyakarlığa, küfre bulaşma,
İçten pazarlıklı ve fesat olma,
İnsanları sevmeyi öğren sevgisiz kalma,
Boş hayaller kurup içinde kaybolma,
Ukalalığın sınırı yok buna ihtiyaç duyma,
İnancın kadar yaşa ve inancından asla şaşma;
Cehennemde yanmayı göze alıyorsan bu söylediklerimi hiç kafana takma!!!
Ama cenneti de gösterdiler uzaktan bana bunu da unutma;

Evet ben öldüm
Ve şimdi farkındayım her şeyin
Keşkelerle geçmiyor ömür
Ah keşke diyesi geliyor insanın ama burada onu da söyleyemiyorsun
Çok geç artık
Her şey için çok geç;

Cehennem azabında mı yoksa cennetin kapısında ağlamak mı??

İki gözyaşı arasında ki farkı bil ve ona göre yaşa…

İstanbul – 01.10.2006