Uçurumlara düşüp düşüp
yokuşu yeniden tırmanıyor yüreğim…
yokuşun tepesinde bir dal durur…
hep o dala uzar elim…
hep o daldan kopar tenim…
yel değirmenlerine takılmış yüreğim…
yüreğimi öğütüyor değirmenler…
hüzün öfke oluyor
keder, sararmış bir tebessüm…

bir rüzgar eser uzaklardan…
sitem dolu…
hasret kokan…
bir rüzgar eser,
döner değirmenler…
paramparça dağılır suskunluğum…
paramparça çığlıklanır ölümler…
ve sevdalar…
ve hasret dolu, umut dolu öyküler…
ve kendinden kaçarken
kendine tutulan kısır döngüler…
ve her gün, her saat
hiç bitmeyecek bir sonsuz gece gibi,
ellerime, kulaklarıma, gözlerime
gözyaşlarıma üşüşen ölüm haberleri…
yitirilen genç umutlar…
yitirilen,
bembeyaz mektup kağıtlarında bırakılmış
en doludizgin katıksız insan gülüşler…
hayat ne yana düşer??..
ben ne yana düşerim?..
biz ne yana sevgili?..

sorgulaya sorgulaya hızla akan bir nehir gibi
terkedip gidiyor bizi hayat…
sora sora bulunur mu dersin hayat?..
sora sora bulunur mu?..
sora sora. sora. sor.

…ne yana düşersin hayat?
bir yanda ölümler,
bir yanda umarsız kahkahalar dayatırken yalnızlığımı
her günümün her karesine…
hangi karede göründün de ben kaçırdım?..
sus-ma!..
susup da suskun koma beni de…
susup da susatma beni kendine…
atma beni ölüme, susup da…

Dursun bir an olsun değirmenler…
bir sorum var rüzgara…
bir sorum rüzgarlara…
gün gün öğütürken yüreğimi değirmende rüzgarlar, na yana düşer hayat??
???
…tut ki dallarına hiç ayışığı vurmamış
gölgesini
kendi köküne salmış
bir deli orman yüreğim…
al desem rüzgara
al,
bütün çıplaklığıyla
bu viran
ve toprağı yanık orman…
benim yüreğim…
al desem,
al ve es delice
es değirmenlere
rüzgarla sevişsin gece
ve hüzün sevinç doğursun
yağmurlar birer gülüş…

Öl-üme ve yaşama dair
cevabı daha ilk hecesinde saklı bilmeceler…
ki biliyorum ki
artık sıkıntılı bir
tekrara dönüşüyor heceler…
öyleyse iyi geceler sevgili
iyi geceler…