Izin veririm aklima,
gitsin gönlünün istedigi yere
ben yudumlarken kadehleri.

Rahat bir nefes alirim,
hafiflerim agir agir,
kaybolur zaman,
yavaşlar döngü.

Her yudumda biraz daha uzaklaşir
ruhum zindandan,
ve uzak olanlar yaklaşir birer birer.
Unuturum öylece bedenimi.
Esrik bir vaziyette uzanirim yere
gögsümde tepinen yükten kurtararak kendimi.

Bir kahraman yoktur artik.
Savaşçi da birakip kaçali epey olmuştur meydani.

Iyimserlik, kötümserlik,
acelecilik, kararlilik,
pişmanlik, öfke.
Hiçbiri yaşanmaz bu halde.

Bir sürü çocuk koşuşturur durur
kafatasimin içinde.
Yaşlari başka,
renkleri başka,
dünyalari başka.