Güzel, iki elini de göğsüne bastı
Bir iç deniz olmak istedi sonra
Yüreğindeki ateşi söndürmek için.

Okyanus olmak veya baştan ayağa.

Düşündü rüzgârın hafif esintisiyle
Düşündü en sıcak mevsimin gölgesiyle
Düşündü durdu Fırat’ın en zalim yerinde.

Durmadan düşündü.

İbrahim’e yetişen karıncanın
Ağzındaki bir damla su bile olamamıştı hâlbuki.
Gözlerinin karasında yansıyan o adam
Ta yüreğinin derinliklerinde bir yerde
Alevlemişti güzel bedenini.

Güzel sırf bunun için güzeldi sanki bugün.

Ve sonra
Fırladı yatağından gözlerini ovuşturarak.

Antakya – 20.07.2007 02:15