Dur genç! Bilmediğin bu Çanakkale
Dedelerinin destanlar yazdığı yerdir.
Boğuşarak demir yumruklu devlerle,
Zaferleri sıra sıra dizdiği yerdir.

Haçlılar sürü halinde çullanırken,
Çelik donanmalar önden yollanırken
Herbiri süper silahlarını kullanırken
Yumruğuyla, dipçiğiyle ezdiği yerdir.

Dostların bile ümitsizliğe kapıldığı
İnsanlık dışı türlü hilelere sapıldığı
En alçağından hesapların yapıldığı,
Mehmed’in denklemi bozduğu yerdir

Türk’ün bu sefer işi bitti derken,
Deden Allah yolunda cihad ederken
Namusu uğruna ölüme giderken,
Kanını vatan torağına süzdüğü yerdir.

İşgalciler abidelerini yükseltirken
Bulutlara, sanırsın ki işgalci deden,
Tabyaları harabe, mezarları yıkık, esen
Yelden kemiğin havaya tozduğu yerdir.

Ey genç! Sana dedelerinin ismi bile
Unutturulurken, elinde gençlik resmi ile
Dünyanın ta öbür ucundan kafile kafile
İşgalciler için gelenlerin gezdiği yerdir.

İstanbul – 28.02.2004