bırakmadı yapıştı yakama
acıların tümünü taşıyorum koynumda
bir gemi misali
hayat ise okyanus
ilerliyorum engin deryada
her limandan yolcu alıyorum
hayatıma karışan insanlar
bazıları var inmiyorlar bir daha
ama vefasızlar yok mu
onlar da var
gelecek limanda ayrılıp gemiden
yalnız bırakıyorlar bu yolculukta beni
onlardan geriye hep umutlar kalıyor
hatıralara dalıyorum sayelerinde
duygu yükü batıracak oluyor bu gemiyi
diyorum ya kendi kendime
batmaktan da korkuyorum
okyanusun ortasında olsam da
su bulamıyorum
kavuruyor hasreti volkan gibi
yanıyorum okyanusun ortasında bir başıma..

Zürih/İsviçre – 23.06.2007