Tenine dokunamadığım zamanlarda
Geceye sakladım sesini
Bir fısıltı olup
Usulca girersin diye koynuma
Çıt çıkarmadan bekledim
Sabahlarca baş ucumda
Bir söylemin tınısında
Sevdiğini hissedebilmeyi
Gün kızıla boyanıncaya
Kızıl güne karışıncaya
Gün geceye kavuşuncaya kadar
Hep bekledim…
Ne ayrılabildik seninle
Ne de birleşebildik,
Koskoca bir ateşken
Kıvılcım kalmış zamanda
Nereye sürükleneceğim belli olmadan gidiyorum
Geriye dönüp bakmalı mıyım?
Gidiyor zannediyor ama
Özünde yerinde sayıyor insan
Bu gitmeler gitme değil
Ne de bu ayrılıklar bitimi sevdanın…

İstanbul – 01.09.2007