Evet herkes uyudu
Bir ben bir de karanlık uyanık
Uyutmayan yalnızlık sarsıyor yatağımı
Kimsecikler kalmadı rüya aleminde
Hiç kimse bakmıyor aynalara
Uykunun aktığı saatlerde
Nehirler bile akmaz olur
ޞu galip rüzgarda
Herkes uyuyor sessizlik içinde
Karanlık yakıştırmaya uğraşıyor kendini
Bitecek olan gecenin arkasındaki aydınlığa
Korku sarmış bütün köşe başlarını
Tek ses duyulmuyor galiba
Hayaller kaybolmuş
Sessizlik bile sensiz yaşayamıyor
Geceleyin bile dolaşamıyor rüyalarımda
Kafam atıyor birden çığlık atıyorum
Belki dağılır kafasız hayaletler
Belki uyanırsın rüyalardan
Görürsün beni artık
Karanlık bile beni bekliyor
Uykunun hızla aktığı bu kara sahilde
Uykum yok yine de
Uyumak istemiyorum
Evet herkes uyudu
Bir ben bir de karanlık uyanık

İzmir – 2006