De ki zaman gelir
Olmaz mı hazan
İnsan güler
Ağlar bazan
ޞair olur
İki satır yazı yazan
İbretini alır mı?
Mezarı kazan
Demeyin sakın sen nesin
Bittiği yerdeyim nefesin
Sanmayın ki sadece eledir
Bunca sözüm
Herkesten öce
Uyardığım kendi özüm
Geçirdim bunca zamanı boşa
Gittim hayatın peşinde
Bazen dura dura
Bazen de koşa koşa
Gitmese de birçok şey hoşa
Sanmayın ki
Bunca düzen boşa
Yağmurun bulutta gezmesi
Güneşin ışık süzmesi
İnsanın kendi kendini üzmesi
İşte budur bütün derdim
Kendimi hayat denilen
Sele verdim…

İstanbul – 28.10.2004