akşam oldu yine…
her bir gün sanki kendi içinde dönüyor durmadan…
ve hiç bıkmadan…

çayın demi değişse bile ağızda bıraktığı tat aynı…
oysa ki daha bir başkaydı eskiden… acele ile içildiği için mi?
koşturmadan otobüste yer kapabilmek ve bir gazeteyi koltuk altına sıkıştırıp
..
kimsenin bilmediği, uyunmamış uykuların hülyalarında…
cam kenarı hayalleri ile süsleyebilmek için o anı…

anlamıyorum aslında…
her şey aynı gözüküyor gözüme hala…
galiba ben değişiyorum…
değişmeyen bir…
o güzelim baharın kokusu hala..
ve elimi uzatsam tutacağım gökyüzünün nazlı gelinleri…
bulutlar…

işte şimdi…
keyfini çıkarmanın tam zamanıdır gün batımının..
yarını düşünmeksizin;
beygiri olduğum zaman çarkının…
tam ortasına etmenin ve kendim ile konuşmanın tam zamanıdır…

işte yine huzur doluyum…
yine özlem doluyum bir sonraki güne…

04.09.2000