Yıkık bir kentin ortasında
Dimdik bir ağaç.
Dallarında yapraklar,
Gövdesinde yalnızlık,
Kovuğunda gizli bir aşk var.
Dökülüyor yollara
Bir ırmağın akışında
Kökleri muhtaç
o muhtaç toprağa
Yağmur kokan toprak
İçinde acıların kralı
Yalnız ve korkak.
Dağlarda kır çiçekleri,
Dağlarda bahar kokusu.
Bir ağaç
Yıkık bir kentte kalan
Bir ağaç gibi yaşlı
Yaşken eğildi dalları.
Akşamlarda sabahlarda
Dallarda yapraklarda
Bir ağacın kovuğunda.
Kalmış hayatın soğuğunda
Kuşlar yoktu dallarında
Vurgun yiyen bir şehir.
Bir ağaç var bu şehirde
Dallarında yapraklar
Gövdesinde yalnızlık
Kovuğunda gizli bir aşk var.
Sahipsiz yalnız ve dimdik
Belki atılmış bir köşeye
Gözlerden uzak kalmış
Ağlamak nedir sanki
Ağlamak ona oyuncakmış.
Bir çok ağaç varmış eskiden
ޞimdi geriye bir tek o kalmış
Ağlamış gecelerce
Gözyaşlarına boğulmuş
Bir ağaç var bu şehirde
Dallarında yapraklar
Gövdesinde yalnızlık
Ve kovuğunda bir aşk…
Bir ağaç bin sevgi demek
Emek, sadakat ve umut
Emeksiz kalmak varmış.
Dimdik ağaç eğilmeye başlamış.
Susuz kalmış dalları.
Yalnızlıkla sulamışlar toprağı
Toprak da vefasız çıkmış.
Sığınmamış hiçbir yere
Yalnızlık kemirmiş gövdesini
Dimdik durmuş yine de
Islanmış ıslanmış ıslanmış.
Bir yağmur vardı
O da vefasız çıkmış
Bu şehir ona artık darmış
Bir ağaç
Dallarında yapraklar
Gövdesinde yalnızlık
Ve kovuğunda bir aşk varmış…

Temmuz 2004