biliyorum küçük ben senin bildiğin o amcalara hiç benzemiyorum.

cebimde anlattıklarım,
suratımda bir karış sakalım,
hep ertelediğin,
o “güzel yarınlardır” benim anılarım.

biliyorum küçük ben senin bildiğin o amcalara hiç benzemiyorum.

doğru dürüst bir işim yok,
ya da arabam, yatım, katım,
ama hep o gördüğün güzel rüyalarında,
ılık ve sessiz gecende kurduğun düşlerinde yaşarım.

saçlarını benimle maviye boyarsın,
sevgililerine benim yüreğimi adarsın,
hayat geldikçe senin üzerine;
benim kanımla sarhoş olur, benim adımla oyunlar oynarsın.

baban benim yüzümden kızar sana,
anan benim yüzümden söylenir durur,
bahar benim adımı fısıldar kulağına,
“tatlı zaman” benimle başlar, benimle durur.

biliyorum küçük ben senin bildiğin o amcalara hiç benzemiyorum.

dertlerin boynu kıldan incedir karşımda,
korkuların dağılması kanatlarımın bir vuruşudur,
en zor mücadelen, en deli denizlerde,
kulağımda yankılanan; irice bir midyenin uykusudur.

biliyorum küçük ben senin bildiğin o amcalara hiç benzemiyorum.

her zamanki gibi param fazla yok,
yarınımın olmaması ise belki bir an meselesi,
neyse ki şimdilik hava güzel, rahatım da yerinde, karnım tok,
sen ise büyütmekle meşgulsün, ruhunu hapsettiğin en zehirli kafesi.

son olarak;
biliyorum küçük ben senin bildiğin o amcalara hiç benzeyemiyorum.

sana ara ara, oralardan bir yerden seslenirim.
sakın unutma güzel küçüğüm;
beni duyduğunda, gözlerinde beliren hınzır ateş,
ve yüzünde nasır tutan gülümsemen ile beslenirim.

Kanada – 24.05.2003