Kıymetini bilmezsin, sevdiğin yanında
oldumu,
Bakamazsın doya doya utanırsın. bilmezsin neden.
Kucaklamak istersin, sanki yabancı olur birden,
Sevdiğini söylemek istersin, kelimeler alay eder.

Bir gün gelip, ölüm koparınca onu senden,
O zaman bakmak istersin ama bakamazsın.
Kollarının arasında sarmak istersin, artık yok
Seviyorum dersin, o zaman da sesini duyan yok.

Ölümün verdiği acıyı o an duyarsın,
Bilmezdin, ölümün bu kadar acı olduğunu.
Beklemiyordun yüreğine girebilecek böyle acıyı
Koparacağını bilemezdin, kalbinden bir parçayı.

Gözlerinden boşalır, ölümden nefret eden yaşlar,
Akan gözyaşlarının boğmasını istersin seni o an.
Söküp çıkarmak, koparmak istersin kalbini bağrından,
Ne kalp sökülür bağırdan, ne de döner sevdiğin.

Gümüşhane – 1994