“Yunus’un Ruhuna”

Saat sabaha çeyrek var.
Gecenin yalnızlıkla büyüyen ürpertisi
Yavaş yavaş demir alıyor bilinmezliğe.

Sen geliyorsun birden aklıma
Ve bırakmıyorsun saatler boyunca
Ninniler söylüyor, şakalaşıyorsun kendince;
Uçuveriyorsun bir anda avuçlarımdan.
Bekliyorum, bekliyorum hep sırdaşım yıldızlarla.

Sanki geleceksin, biliyorum,
Gözlerim, gözlerin oluyor birden.
Biliyorum geleceksin, gelmelisin,
Bak söz verdim yüreğimin terennümlerine,
Yakamoza, başı dumanlı dağlara, dolunaya, ufuklara.
Hayal hanemin en yaşlı kemancısına.
Söz verdim martılara, erguvanlara
Ve hayatın en mahzun duruşuna,
Söz verdim.

Hani umutları yıldız yıldız kesip
Uçurtmamızı enginlere salacaktık.
Gözlerinin maviliğinde
Açık denizlere yelken açacaktık.
Hani umuda kanat çırpınışın
ޞiirini yazacaktık.

Biliyorum, geleceksin.
Güneş bir başka doğacak sanki.
Bir başka uçacak kelebekler.
Bir bebenin doyasıya hıçkırığında
Körpecik ceylanın ürkek heyecanında
Geleceksin.
Ve yürek atışlarımın son randevusunda
Geleceksin, biliyorum.