I
Bianka’nın gözleri okyanus mavisi
Mavinin bütün halleri
Uçsuz bucaksız
Korkunç derin
Yıkanır
Arınır
Bütün çirkinlikleri dünyanın
Mavi derinliklerinde o gözlerin

Güneşleri kıskandıran gülüşü
Yıldızlı mayıs nehirlerinin coşkusu
Mavinin en güzel raksı
Ah bir mehtap gibi düşerdi
Ada denizine aksi
Coşardı deniz
Coşardı yıldızlar
Mavi sarhoşluğunda rüzgâr nağmelerinin
İsterdim ki hiç bitmesin
Suyla dansı masal kuşlarının
Hâlâ söylenir o âşık denizde şarkısı bilirim
mehtabî gözlerin

Böyle tutkun değildim yıldızlara
Farkında bile değildim âşık kuşların
Kanat çırpıştaki aşk şarkılarının
Bilmezdim bu kadar güzel olduğunu
Kâinat denen o masmavi masal âleminin

Çocuktum
Aşkın bir oyun olduğunu sanırdım
Ben imkânsızı o gözlerde tanıdım
O gözlerde en mecnunî acıları
O günlerden hatıra
Hâlâ yankılanır çığlıklarım
Geçmiş zaman kuyularında

Vurulmadan mavi zincirlerine aşkın
Aşina değildim eylül hüzünlerine
Dolaşırdım
Öylesine kaygusuz
umarsız
inançsız
Ve birden
Bir şimşek çakımında parıldayan
zaman dışı bir an
Yıldızlı bir akşam
Semaya bakan bir çocuk gibi şaşkın
Gördüm o gözlerde en büyük sırrını kainatın
ve inandım
Aşk varsa Tanrı mümkündür ancak
O günlerden yadigâr bu mansurî melâlim

Bianka ağlıyor
II
Ah bir eylül göğüdür
O gözlerde bulutlanan
Ölü çocukların ağıtıdır
Denizden yankılanan
Bianka ağlıyor

O ipek gözlerde hüzün
O gözler bu anlarda
Kuyuya düşmüş bir yıldız kadar
yalnız
çaresiz

Yeter
Yeter bitsin
Bu kasırga uğultusu göklerin
Bitsin
Kuş hıçkırıkları
Kararmış yıldızlar
Kalbimi bunaltan
Bu matem siyahı
Kimsesiz deniz kızlarının

Bianka Uyuyor
III
İpek yakamozlu deniz kızları raks ediyor
Yosun kokulu kuşların düşsel şarkılarında
Yataklarına sığmıyor göksel ırmaklarında yıldızlar
Ve nihayet
Anne hasretiyle mavi uykulara sarılan
Ölü çocukların ninnisi başlıyor
ޞişşştttttt Bianka uyuyor

Bianka Sabahı
IV
Gün ışıyor
Gece topluyor
Yıldız kanaviçe örtüsünü
Güneş doğmayı bekliyor mavi gözlerden
Vaktidir çekilmenin
Artık uyuyacak mavi yorgunu yıldızlar
Bir daha ki uykusuna kadar ipek bakışlı kızın

Bilirim hasrete dayanmaz yıldızlar
Dönecekler
Dönecekler elbet tekrar
En güzel yerinden semanın
Seyretmek için en güzel manzarasını kâinatın
Ve okuyacaklar denizden denize onun şiirini
Sabah mahmuru kuşlar

Vaktidir artık
Uyanıyor deniz
Sevinç çığlıklarında
Mavinin sabahını özlemiş martıların

V
Binlerce yıl sonra bile âşıklar
Söylerken en güzel aşk şarkılarını
her dilden
Seni anmış olacaklar aslında
bilmeden

Döner mevsimler
Geçer zaman
Değişir mekân
Değişir insan
Bir gözlerin
Bir de aşkın
Baki kalacak kahırlı macerasında kâinatın

Kınalıada – 1975