silmeyin gökten yıldızları…kıymayın güneşe
uçurtmasıdır…ayla körebe oynayıp
dut dalında uyuyan çocuğun
gök kuşağına binmiş…başında henüz
heybesi dert dolu…bu düşü yoksul yolculuğun

girmeyin düşlerine
onlar anlar çocukları en çok…basmayın kaldırım taşlarına
kırmayın sokak lambalarını…gözleridir sokak çocuklarının
bez bebekler de üşür
sıkı sıkı…kucaklanmaya ihtiyacı vardır gözyaşlarının

ışık yasaklı
kan kırmızı sokaklarda…yol göstermez ateşböcekleri
güle kurşun sıkar…kadife sesli hoyrat eller
koparır hıçkırıklar içinde
gülücükten yoksun masum çiçekleri
.
bil ki…gül yetişmez bataklıkta
ne zaman ürkek bir şiir…kırık bir mızrapla vurursa cama
bir avuç mutluluk arayan
iki yetimin…yürek çarpmasını düşür aklına
..
düşür ki
açılmasın her gün taptaze bir mezar
çiğnenmiş yapraklar gibi…kar altında kalmasın
güneşe kar topu atsın çocuklar
…

//…beni çocuk hüzünlerine değil…gülücüklerine sarın
biliyorum…!
Dünya…çocuk gülücüklerinde yeşerecek yarın…//

1998

tahsin özmen,bez bebekler de üşür,çatım ajans&baskı yay,ank,2006

Tahsin Özmen