Artık her şey beyhûde…
Zaten, zorakî gülmelerle hep avuntularımız.
Bir tekerrürden ibaret değil mi, söyle,
ޞu perîşan hayata kattıklarımız…

Yalnızlığın buğusu çöktü gönül penceremize
Yollar hep kapalı, giden, birbirimize.
Biliyorum ey mehlika! Önce karlar yağacak
Akabinde çığlar düşecek zülüflerimize…

Artık her şey beyhûde…
Gönlüm ne feryâd eder artık, ne figân.
Kucaklar dolusu mutluluk döksen önüme,
Vîran olur karşımda, olmaz tercümân…

Çekerim, sensizlik yazılmışsa şâyet, kaderime.
Zahmet etmesin tabîb, derman yoktur derdime.
Sonrasında yak istersen, târ u mâr et beni,
Temenîmdir; gözlerin son kez değsin gözlerime…