Temiz bir sayfa açtım
Kirli bir dünyaya rağmen…….

Bilirdim bedende candı, yüküm..
Yaşıyordum hakkımda buydu hüküm..

Gökyüzüm beyazdı,
Yerler hep siyah….

Özgürlüğüm bu karanlık kadardı..
İnsanı boğan bir zehir kadar dardı

Bu siyahın içinde bir beyaz olmalıydı
Benim karanlık ruhum bir ışık bulmalıydı..

Yürüdüm yollarım karışıktı, düğüm düğüm..
Dağlar denizler aştım, hep aynıydı gördüğüm

Hayal penceremden bir ışık sızıyordu.
O ışık bilincime şunları yazıyordu..

= Hayat, ben, çaresizlik
Ölüm, çare ve sessizlik =

Biraz düşününce denklem gayet basitti..
Beyaz sayfayı yaktım külleri uçtu gitti..