Beydağı..!
Beydağı..!

Saklama başını bulutlara.
Yüzün varsa,
aç gözlerini de bak bana.
Bilesin ki komam yanına.
Geri ver benden aldıklarını.

Üzerinde turnalar uçurtmam.
Ağaçlarına eşli üveyikler kondurmam.
Buz gibi pınarların olsa da,
yavrulu ceylanlara su içirtmem.
Kuruturum yeşilini.
Ne kar,
ne yağmur,
bir damla su yağdırmam.

Beydağı..!

Vermezsen yine de aldıklarını,
Ferhat’ın olurum,
un ufak ederim koyaklarını.
Toz ederim, savururum
taşlarını kayalarını.

Kerem’in olurum
Beydağı.
Yüreğim yanar köz gibi.
Bedenim,
tırnak uçlarıma kadar.
Yanarım, yanarım da,
seni de yakarım Beydağı.

Dağların şahısın sen.
Dağların padişahısın sen.
Büyüklük sende kalsın.
Hadi ver Beydağı.

Benden koparırcasına aldıklarını.