Ne kadar bezenseniz çamlarla, çiçeklerle
Siz benim bahçelerim, bağlarım değilsiniz;
Ne kadar yücelseniz, göklere değseniz de,
Siz benim yaylalarım, dağlarım değilsiniz!

Benim boz yaylalarım kekik-kekik kokardı,
Suları iğde, kavak gölgesinde akardı.
Günle dolan mehtabı, yakan güneşi vardı,
Siz benim ormanlarım, çamlarım değilsiniz!

Gurbet-gurbet bağrıma çöker bulutlarınız.
Artırır özlemimi yağmurunuz, karınız;
Ne yazınız yaz gibi, ne bahar baharınız,
Siz benim köyüm, kentim, vatanım değilsiniz!

O dağlar tarihimin şeref sıradağları,
O toprak anam gibi, bayrağım gibi eşsiz;
O dağların dağ-dağdır gönlümde sevdaları
Siz benim yaylalarım, dağlarım değilsiniz!

Bern – 1955
Kaynak: Türkiye ޞiirleri