Oturup düşünsün benim şiirim,
Ne ağlasın, ne de bağırıversin.
Gurbet, Hasret, Hikmet pınarlarından
Geçip son visâle sevgiyle ersin.

İnsanın çok yönlü duygularında,
Buluversin o da bir küçük liman.
Geleceği, dünün göğüslerinden,
ޞiirimle emip büyüsün zaman!

Soylu bir geçmişin mirasçısıyım,
Divanlar keşfimde anahtar benim.
Fikirle hissimi kucaklar dünyam,
Hilkâtin sırrına açık yüreğim…

‘İçgüdü, dış tesir ve çılgın hayâl’,
Kalemime şükür belâ olmadi,
Ilâhi idrâkin saltanatina,
Bunlarla şiirim yol da bulmadi.

Mayamda deryâdil bir heyecan var,
Öncelikle beni bana koşturur.
Kendimi buluşun yorgun zevkine,
Sonsuz bir koşunun kahrini vurur…

Aşkinda kendimi bulma gayreti,
Bir sentezin mermerine renk olur.
Gönlümdeki sirri keşfeden Tevhid,
Telkin çizgisinde kendini bulur!..