Ne zaman bırakacak peşimi dertler, ne zaman
Bıktım bir dertten diğer derde koşmaya
Tam birinden kurtuluyorum, diğeri koşup geliyor
Bu dertler benim başımdan hiç gitmiyor

Canım gibi sevdiğim, beni terk ediyor
Hep sabır hep sabır, sabrediyorum
Belki gelir diye küçük bir ümitle bekliyorum
Dertler yine bırakmıyor peşimi bin bir dert çıkıyor.

Belki bir gün bitecek bu dertler ama ne zaman
Beni benden aldıktan sonra mı bilmem
Ömrüm geçip, kalbim taş olduktan sonra mı?
Bilmem belki de bitecek, bir ümit bekliyorum yılmadan.

Bazen diyorum yaşamaya bile hakkım yok
Artık gücüm tükeniyor, ümitlerim yok oluyor
Ağlamak istiyorum, göz pınarlarım kurumuş,
Sonbaharda dökülen yapraklar gibi sararmış solmuş.

Ah şu gönlüm ah, neler çekti, nelere katlandı
Mutluluğa ulaşmak için hep savaştı
Hatta mutlu olmak için kırıldı, yıprandı
Yine olmadı, yine olmadı…
Hep üzgün, hep kırgın, hep dert buldu
Artık dayanacak gücüm kalmadı
Ne ümitlerim, ne sevinçlerim
Hepsi kayboldu, bitti
Yeri dertlere bıraktı gitti.

1998