Her zaman karanlık her zaman zulüm,
Ölümler içine koydu yar beni…
Nerelere gitsem olmaz hep ölüm!
Aydınlık yollardan kovdu yar beni…

Artık yaşamayı söyle neyleyim?
Ağlayan gönlümü viran eyleyim!
Sen ağıtlar yarat ben de söyleyim,
Sebepsiz şuursuz vurdu yar beni…

Gözlerim görmüyor gökler dumanlık,
Yüreğim gülmüyor gülmek bir anlık,
Bir yere gidemem her yer karanlık,
Karanlık yollara itti yar beni…

Yüreğin ağrısı inan çok beter,
Birdenbire vurma vur teker teker,
Yeter vurma ya da yaşlandım yeter!
Biçerdöver gibi biçti yar beni…

Yollardan yollara birden itildim,
Ansızın yıkıldım yere serildim,
Kimseler görmedi her gün ezildim,
Böcek gibi ezip geçti yar beni…

Hayat yollarında fena övüldüm,
Kötü laflar ile her gün sövüldüm,
Ayakta duramam her an dövüldüm,
Tabutsuz kefensiz gömdü yar beni…

Eskişehir – 29.05.2004